 ανεύρυσμα της αορτής ή αορτικό ανεύρυσμα
 aortic aneurysm
Ερμηνεία:
Το αορτικό ανεύρυσμα είναι μια διάταση των τοιχωμάτων της αορτής της οποίας η διάμετρος είναι ≥3,0 cm. Εάν το ανεύρυσμα αφεθεί χωρίς θεραπεία, το τοίχωμα της αορτής συνεχίζει να εξασθενεί και καθίσταται ανίκανο να αντέξει τις δυνάμεις της αρτηριακής πίεσης του αυλού του αγγείου με αποτέλεσμα προοδευτική διάταση και ρήξη του. Αυτό είναι ένα καταστροφικό γεγονός που σχετίζεται με θνησιμότητα σε ποσοστό 50-80%.
Το κάπνισμα και το θετικό οικογενειακό ιστορικό είναι σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής [abdominal aortic aneurysms(ΑΑΑ)].
Έχουν επίσης εντοπιστεί διάφοροι γενετικοί παράγοντες κινδύνου. Σε ιστολογικό επίπεδο, τα ορατά χαρακτηριστικά της παθογένεσης των ΑΑΑ περιλαμβάνουν την φλεγμονή, απόπτωση των κυττάρων των λείων μυϊκών ινών, αποικοδόμηση της εξωκυτταρικής θεμέλιας ουσίας και το οξειδωτικό στρες[1].
Στο ανεύρυσμα της αορτής δημιουργείται μια διαταραχή της δομής του αορτικού τοιχώματος, η οποία έχει ως αποτέλεσμα το σχηματισμό του αορτικού ανευρύσματος, το οποίο χαρακτηρίζεται από σημαντική διόγκωση στην επιφάνεια του αγγείου που μπορεί να έχει συνέπειες, όπως διάταση και τελικά ρήξη.
Το ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής (ΑΑΑ) είναι μια σημαντική παθολογική κατάσταση επειδή επηρεάζει περίπου το 8% των ηλικιωμένων ανδρών και το 1,5% των ηλικιωμένων γυναικών.
Η παθογένεση του ΑΑΑ περιλαμβάνει πολλαπλούς αλληλοσυνδεόμενους μηχανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της φλεγμονής, της ενεργοποίησης των ανοσοκυττάρων, της αποικοδόμησης των πρωτεϊνών και των κυτταρικών απευθυγραμμίσεων (cellular malalignments).
Η έκφραση φλεγμονωδών παραγόντων, όπως οι κυτοκίνες και οι χημειοκίνες, προκαλεί τη διήθηση φλεγμονωδών κυττάρων στο τοίχωμα της αορτής, συμπεριλαμβανομένων των μακροφάγων, των φυσικών φονικών κυττάρων (ΝΚ κύτταρα) και των Τ και Β λεμφοκυττάρων.
Η πρωτεϊνική αποικοδόμηση συμβαίνει με υψηλή έκφραση όχι μόνο των μεταλλοπρωτεϊνασών της θεμέλιας ουσίας μήτρας [matrix metalloproteinases(MMPs)], αλλά και της λιποκαλίνης που σχετίζεται με τη ζελατινάση των ουδετερόφιλων (NGAL), της ιντερφερόνης γάμμα (IFN-γ) και των χυμασών.
Η απώλεια της εξωκυτταρικής θεμέλιας ουσίας λόγω της κυτταρικής απόπτωσης και της αλλαγής φαινοτύπου μειώνει την πυκνότητα των ιστών και μπορεί να συμβάλει στην εμφάνιση του ΑΑΑ.
Είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη οι βασικοί μηχανισμοί έναρξης και προώθησης του ΑΑΑ για την επίτευξη καλύτερων προληπτικών και θεραπευτικών αποτελεσμάτων[2].
Ετυμολογία:
Βιβλιογραφική Τεκμηρίωση:
- Understanding the pathogenesis of abdominal aortic aneurysms. Kuivaniemi H, Ryer EJ, Elmore JR, Tromp G.Expert Rev Cardiovasc Ther. 2015;13(9):975-87.
- Cellular, Molecular and Clinical Aspects of Aortic Aneurysm-Vascular Physiology and Pathophysiology.Domagała D, Data K, Szyller H, Farzaneh M, Mozdziak P, Woźniak S, Zabel M, Dzięgiel P, Kempisty B.Cells. 2024 Feb 1;13(3):274.
Συνώνυμα:
Δείτε σχετικές φωτογραφίες της Google »
© Δρ. Δημήτριος Ν. Γκέλης, Ιατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος, Οδοντίατρος,
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Άλλες λέξεις στην κατηγορία Αγγειολογία:
|
